Türkiye'de sosyal güvenlik mevzuatında gerçekleştirilen reformlar, emeklilik şartlarında önemli değişikliklere yol açtı. Özellikle 1999 ve 2008 yıllarında yapılan düzenlemeler, hem kadınlar hem de erkekler için emeklilik yaşlarında ve prim günü gereksinimlerinde farklılıklar getirdi.

9 Eylül 1999 tarihinden önce ilk kez sigortalı olanlar, daha şanslı bir konumda bulunuyorlar. Bu tarihten sonra sigortalı olan gençler ise emeklilik hesaplamalarında farklı kriterlere tabi tutuluyor.

1999 öncesinde sigortalı olan erkekler için emekli olabilmek için 25 yıl, kadınlar için ise 20 yıl prim ödeme şartı bulunuyordu. Ancak sonradan sigortalı olanlar için bu yıl şartı aranmamaktadır.

Sonuç olarak, 9 Eylül 1999'dan sonra ilk kez sigortalı olanlar için emeklilik şartları ikiye bölünüyor. Yıl şartı yerine yaş ve prim günü şartları geçerli hale geliyor. Bu yeni düzenlemeye göre en az 7,200 prim gününe yani 20 yıla ulaşmak gerekiyor.

Tam emeklilikte, 01 Mayıs 2008 tarihinden sonra sigortalı olan erkekler için emeklilik yaşı 2036'ya kadar 60, 2044 yılında ise 65'e çıkıyor. Kadınlar için ise emeklilik yaşı 2036 yılına kadar 58, 2048'de de 65'e ulaşıyor.

Kısmi emeklilik için ise 2008'e kadar olan dönemde 4,500 gün (12.5 yıl) prim ödeme şartı uygulanırken, 2008'den sonra işe girenler için bu süre 5,400 gün (15 yıl) olarak belirlenmiştir. Ayrıca, kısmi emeklilik için 25 yıl sigortalılık şartı da bulunuyor.

Hem kadınlar hem de erkekler için emeklilik yaşları 2036'dan sonra kademeli olarak artırılacak ve 5,400 günün tamamlandığı tarihe göre belirlenecektir.

Bu değişiklikler, Türkiye'de emeklilik sisteminin daha sürdürülebilir ve adil hale getirilmesi amacıyla yapılmıştır. Ancak her bireyin emeklilik durumu farklı olabileceğinden, uzmanlardan destek almak ve kişisel emeklilik planlaması yapmak önemlidir.